Twórczość Olgi Boznańskiej w Muzeum Narodowym

Pierwszą nauczycielką rysunku Olgi Boznańskiej była jej matka - Eugenia Mondan. Następnie pobierała lekcje u Jacka Wojciecha Siedleckiego i Kazimierza Pochwalskiego. Uczestniczyła także w Wyższych Kursach Artystycznych dla Kobiet Adriana Baranieckiego. Po wyjeździe z Krakowa kontynuowała naukę w Monachium u Karla Kricherdorfa i Wilhelma Dürra. Tam też założyła własną pracownię. Malowała martwe natury, pejzaże miejskie, sceny rodzajowe, jednak największą część jej twórczości stanowiły portrety, w tym portrety zadumanych, nazbyt jakby "dorosłych" dzieci.

W 1898 roku osiadła na stałe w Paryżu. Spod jej pędzla wychodziły portrety psychologiczne, martwe natury, fragmenty wnętrz mieszkalnych. Ale to portrety, a właściwie zapisane na obrazie pogłębione studium psychologiczne modela, stało się charakterystyczne dla jej twórczości i zdobyło najwyższe uznanie.

Obrazy Boznańskiej były niezrozumiałe dla odbiorców krajowych, zarzucano im zbyt dużą szkicowość i „zakopcenie sadzą". Pozorna szkicowość form, nerwowe uderzenie pędzla, migotliwość zgaszonych barw i wyrafinowana harmonia tonów miały jednakże określony cel: uchwycić nieuchwytne, dookreślić nieokreślone, opowiedzieć niewypowiedziane. Na obczyźnie artystka szybko zdobyła sławę, grono klientów i uczniów.

Dzieła Boznańskiej pokazywane były na licznych wystawach za granicą, a uzyskane nagrody stopniowo powiększyły uznanie dla jej prac w kraju. Boznańska regularnie przesyłała obrazy na wystawy krajowe, ale jej pierwsza ekspozycja monograficzna odbyła się w Krakowie dopiero w 1931 roku, dziewięć lat przed śmiercią.

Niedzielne spotkanie poprowadzi dr Anna Myślińska z Działu Malarstwa i Rzeźby Muzeum Narodowego w Kielcach. Wstęp jest bezpłatny.