Uroczystość Wszystkich Świętych i Dzień Zaduszny — dwa różne dni, jedna chrześcijańska nadzieja

Skąd wynikają nieporozumienia związane z tymi dwoma dniami?

Ks. Sadowski wskazał, że pewne niejasności mają źródło w czasach PRL-u. Wtedy, w celu nadania obchodom neutralnego charakteru, zaczęło się oficjalnie nazywać 1 listopada „Świętem Zmarłych”. W ten sposób usuwano religijny kontekst uroczystości, zamieniając go na ogólne wspomnienie wszystkich, którzy odeszli. Tymczasem Kościół przez wiele lat odróżniał te dwa dni, nadając im zupełnie inne duchowe znaczenia.

– Pierwszy listopada to przede wszystkim czas radości i dziękczynienia. Kościół czci wówczas tych, którzy już doświadczyli chwały nieba – zarówno znanych świętych, jak i niezliczone rzesze świętych anonimowych – wyjaśnia ksiądz Sadowski w rozmowie.

To dzień, który przypomina o celu życia ludzkiego oraz nadziei na życie wieczne. Chrześcijanin nosi w sobie „dar Bożego życia”, który przeskakuje to, co biologiczne. Dlatego Uroczystość Wszystkich Świętych jest świętem życia, a nie śmierci. To celebracja zwycięstwa miłości Boga nad upływem czasu.

– W wielu parafiach coraz bardziej popularna staje się Wigilia Wszystkich Świętych, znana jako Noce Świętych – modlitewne procesje i korowody, podczas których wierni oddają cześć świętym, czerpiąc inspirację z ich przykładów wiary i odwagi – podkreśla biblista.

Kolejnego dnia, 2 listopada, wierni zwracają myśli ku tym, którzy jeszcze nie weszli do nieba. Dzień Zaduszny, nazywany powszechnie „Zaduszkami”, to moment modlitwy za dusze będące w czyśćcu – za tych, którzy czekają na pełne zjednoczenie z Bogiem. W tym dniu chrześcijanie modlą się za zmarłych, biorą udział w Mszach Świętych, odwiedzają cmentarze i ofiarowują odpusty. Ten czas jest nie tylko czasem pamięci, ale także konkretną pomocą duchową.

– Modlitwa ta ma również uzdrawiający wpływ na żyjących – może pomóc w przebaczeniu, pojednaniu lub uleczeniu trudnych wspomnień związanych ze zmarłymi. To chwila refleksji nad własnym życiem, sensie przemijania oraz nadziei na spotkanie w wieczności – mówi ks. Sadowski.

Jak celebrować te dni, aby zachować ich sens? Ksiądz Sadowski zachęcł, by oba te dni przeżywać w duchu wiary, refleksji oraz modlitwy, a nie ograniczać się jedynie do tradycji zapalania zniczy. 1 listopada powinien zatem być czasem radości z daru świętości, dziękczynienia za Boże życie i przykłady świętych, którzy są wzorem wiary. 2 listopada to dzień modlitw i wdzięczności za zmarłych, okazja do pojednania, pamięci oraz ofiarowania duchowej pomocy.

Kościół przypomina też o możliwości zyskania odpustów dla zmarłych – zwłaszcza w dniach od 1 do 8 listopada, kiedy wierni mogą ofiarować modlitwy i nawiedzenia cmentarzy jako dar dla dusz w czyśćcu. To czas zadumy, modlitwy oraz wyrażania wdzięczności – wypełniony radosną wiarą, że życie nie kończy się z chwilą śmierci, lecz znajduje swoje prawdziwe znaczenie w Bogu.

Mimo że oba dni mają różne znaczenie, ich wspólnym przesłaniem jest nadzieja na życie wieczne. Uroczystość Wszystkich Świętych podkreśla cel, do którego dąży człowiek – świętość i zjednoczenie z Bogiem, natomiast Dzień Zaduszny przypomina o miłości, która nie gaśnie nawet po śmierci.