Servaas: Gdybym słuchał środowiska, musiałbym zwolnić Talanta 18 razy

Holender opuścił okręt po 21 latach na początku trwającego sezonu. Zawodnicy Talanta Dujshebaeva sprawili mu więc najlepszy możliwy prezent, ubarwiając tamten wieczór triumfem nad wielkim rywalem. – To miło słyszeć, że chłopaki chcieli wygrać dla mnie, ale prawdę mówiąc, chcieli zdobyć 2 punkty w Lidze Mistrzów – wymijał odpowiedź.

Choć wszystkie oczy były zwrócone na "Berta", ten umiejętnie zdejmował z siebie całą chwałę i poklask. Nie zapomniał o niedawno zmarłym kieleckim dziennikarzu. – Chciałem dedykować to Pawłowi Kotwicy. Modliłem się dziś za niego. To był wspaniały gość. Czasami zastanawiam się, czego będzie mi bardziej brakować – tej pozycji w klubie czy jego, jednak uważam, że człowiek jest ważniejszy. Mam nadzieję, że też dla Pawła ten klub zostanie na topie – przyznał. 

Jak on sam doszedł na wspominany szczyt piłki ręcznej? Servaas ma pewną diagnozę problemów innych klubów w Polsce. – Brakuje cierpliwości. Częste zwolnienia, zmiany. Potrzeba zaufania i długofalowej myśli. Często presja generuje nerwowe ruchy. U nas w ciągu 15 lat było tylko dwóch trenerów. Środek jest ważny, nie środowisko, gdybym słuchał środowiska, musiałbym zwolnić Talanta 18 razy – zażartował. 

60-latek jest perfekcjonistą, co sam przyznaje. Liczył i liczy się dla niego nieustanny rozwój, co było widać, gdy był u steru kieleckiego klubu. Bohater środowego wieczoru sięgnął pamięcią do zimy sezonu 05/06, gdy zdał sobie sprawę, że przed jego projektem jeszcze wiele pracy. 

– Przegraliśmy wtedy z Creteil czternastoma golami. To było dla mnie niesamowite przeżycie. To był czas na następny rok. Czasami robiliśmy szaleństwa, ale potrzebujesz takich ludzi, którzy chcą wykonywać takie szalone rzeczy – wspominał. 

W Hali Legionów, wysoko nad parkietem, zawisła pamiątkowa koszulka z numerem 21 i nazwiskiem legendy klubu. Holender został zapytany o to, kto w perspektywie najbliższych może dołączyć do niego w tym honorowym miejscu. "Bert" zażartował...

– Jak patrzę na ten numer, to z takim grał przecież Denis Buntić – śmiał się. – Jestem mocno honorowany, jednak nie robisz tego dla koszulki. Mówiąc poważnie, to jest tylko koszulka, symbol, ale na takie miejsca zasługują takie postaci jak np. Karol Bielecki, a nie ja. Ja działałem dla dobra lokalnego środowiska, to był mój cel – dodał. 

Po zakończonym spotkaniu prezes poświęcił swój czas dla tłumnie wyczekujących jego obecności kibiców. – Nie czuje się wyższy. Jestem normalnym człowiekiem. Mam dwie ręce i pary oczu. To było ludzkie zachowanie – uciął.