Uczniowie Plastyka poznają kulturę Armenii. Na jesień przygotują coś wyjątkowego

Chaczkary to kamienne krzyże, charakterystyczne dla Armenii. Od wieków wykonywane są po to, by upamiętnić ważne wydarzenie lub osobę. Te niezwykłe obiekty straciły na znaczeniu w czasach komunizmu. Dziś znów stają wyrazem religijności. O chaczkarach w tradycji i we współczesności kieleckiej młodzieży opowiadał Varazdat Hambardzumyan, artysta i znawca tematu. - Klasyczny i nowoczesny chaczkar mają wiele wspólnego. W tych wykonanych przeze mnie chciałem przekazać swoje uczucia. Każdy chaczkar ma inne znaczenie i nie da się tego ujednolicić. Wszystko zależy od tego w jakim celu on powstał. Może być dedykowany bliskiej nam osobie, która odeszła – mówi Varazdat Hambardzumyan.

Dla Ormian, tak jak i dla Polaków, święty Jan Paweł II to wyjątkowa postać. Ambasador Armenii w RP Edgar Ghazaryan zaproponował kielczanom, by wspólne wykonanie chaczkaru, który upamiętni 40. rocznicę wyboru Polaka na Stolicę Piotrową. - Chaczkar byłby upamiętnieniem tego wydarzenia i jednocześnie będzie darem szkoły, Ormian, pana ambasadora. Miałby on stanąć w Centrum Papieskim w Krakowie, więc w miejscu godnym. Krzyż powstanie z naszego,lokalnego kamienia. Jeszcze szukamy odpowiedniego materiału, ponieważ chcemy, by był on jak najbardziej jasny, zbliżony do białego, by kojarzył się z papieżem - tłumaczy dyrektorka Zespołu Państwowych Szkół Plastycznych im. Szermentowskiego Maria Kowalczyk. Tradycyjne, ormiańskie krzyże wykonywane są z tufu wulkanicznego, więc charakteryzują się barwą zbliżoną do czerwieni.

Uczennica Plastyka Beata Jurek jako pracę dyplomową już od jakiegoś czasu wykonuje chaczkar. Po wystawieniu oceny ma on stanąć na Świętym Krzyżu.

Tradycją kieleckiego Plastyka jest wprowadzanie do standardowego procesu edukacji dodatkowych elementów kształtowania wiedzy o kulturze i o społeczeństwie. W poprzednich latach szkoła zwracała uwagę na kulturę Indian czy dziedzictwo Europy.