Nie ma jak u babci i u dziadka

Nasze Kochane babcie i dziadkowie to skarby dla wnuków i dzieci. Niezastąpieni na każdy dzień, na dobrą i złą pogodę, wprowadzają w świat bajek, uczą pacierza, zaprowadzają do przedszkola, upieką tort na urodziny. To oni z niewielkiej renty czy emerytury utrzymują bezrobotne dzieci, dzieląc się wdowim groszem, żyją życiem wnuków, nie mają czasu dla siebie. Rodzice małych wnuków wyczerpani przez cały tydzień obowiązkami i pracą, chętnie podrzucają swoje dzieci dziadkom na sobotę i niedziele. Jak deszcz na pustyni wybawieniem dla rodziców bywa propozycja zaufanych dziadków lub chrzestnych, którzy na parę dni chcą zaopiekować się maluchami lub wybiorą się gdzieś z nastolatkami. Nieustanna gotowość pomocy i służby dla umęczonych rodziców jest wielkim darem.

Dziadkowie i babcie wprowadzają nas w świat głębokich, ponadczasowych i religijnych wartości. Ich wieloletnie doświadczenia pozwalają patrzeć na obecne wydarzenia z nieco innej, namaszczonej czasem perspektywy. Refleksja oparta na świadomym dotykaniu celu ludzkiego życia, stanowi podstawę pedagogiki, mającej pozytywny wpływ na kształtowanie sumień dorastającego pokolenia. W rozmowie z dobrym doradcą, jakim często są nasi dziadkowie, można uporządkować myśli, sprecyzować zadania. Dzięki ich zachętom lub ostrzeżeniom możemy uzyskać pewność decyzji. Zaufani doradcy potrafią dostrzec bardziej dokładnie i obiektywnie szczegóły, które należałoby uwzględnić, ponieważ oceniają sytuację chłodnym okiem. Dobry doradca to dobry prezent dla wnuków. Spokój, który płynie od dziadków przyciąga rodzinę i wnuków.

Drogie babcie, drodzy dziadkowie żyjcie jak najdłużej pośród swoich dzieci i wnuków.

Skalbmierz, 21 stycznia 2018 rok

Ks. Marian Fatyga