PUBLICYSTYKA
Ks. doktor Andrzej Kwaśniewski: W 1925 roku zreorganizowano diecezję kielecką


Rozmowa z ks. doktorem Andrzejem Kwaśniewskim, historykiem, dyrektorem Ośrodka Archiwów, Bibliotek i Muzeów Kościelnych, Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
W 1925 roku doszło do reorganizacji diecezji kieleckiej. Przypomnijmy powstała ona w 1805 roku, w 1818 została zlikwidowana, w 1882 roku została formalnie przywrócona, a rok później zaczęła działać. W tym roku obchodzimy stulecie reorganizacji po odzyskaniu przez Polskę niepodległości.
Odzyskanie niepodległości spowodowało zniweczenie tych podziałów terytorialnych, które wprowadzili zaborcy: Rosja, Prusy i Austria, rozdzielając Polskę na trzy części. W związku z tymi przemianami konieczne było dostosowanie granic diecezji do nowej rzeczywistości odrodzonej Ojczyzny.
Co się wydarzyło w 1925 roku, że mówimy o reorganizacji diecezji?
W 1925 roku został podpisany konkordat odrodzonej Polski ze Stolicą Apostolską. To umożliwiło wprowadzenie nowego podziału administracyjnego Kościoła Katolickiego w Polsce.
Jakie zmiany wprowadzono w diecezji kieleckiej w 1925 roku?
Były cztery zmiany. Dotyczyły one czterech diecezji, z którymi diecezja kielecka sąsiadowała. Były to przesunięcia granic. Dotyczyły one diecezji: częstochowskiej, krakowskiej, sandomierskiej i włocławskiej. Jedna zmiana jest bardzo ważna, dwie są średnio ważne, a jedna epizodyczna. Najważniejsza zmiana dotyczy odłączenia od diecezji kieleckiej Zagłębia Dąbrowskiego, w którym mieszkało około 320 tysięcy ludzi. Był to obszar przemysłowy. Został on włączony do nowotworzonej diecezji częstochowskiej. Miało to także wpływ na duchowieństwo i styl pracy duszpasterskiej.
Zmiany średnie dotyczyły diecezji krakowskiej, która stała się archidiecezją. Wtedy do diecezji krakowskiej została przyłączona część parafii z bezpośredniej bliskości dawnej granicy galicyjskiej. Były to parafie przygraniczne m.in: Pobiednik Mały, Wawrzyńczyce, Igołomia, Biurków, Więcławice. Nie miało to większego znaczenia. Druga korekta dotyczyła diecezji sandomierskiej, z której do diecezji kieleckiej włączono dekanat bodzentyński, część dekanatu zagnańskiego i takie parafie jak m.in.: Zagnańsk, Piekoszów, Ćmińsk, Strawczyn, Chełmce, Tumlin. Natomiast diecezja kielecka utraciła kilka parafii na rzecz diecezji sandomierskiej, z dekanatu m.in. chmielnickiego, pacanowskiego. Najmniejszą zmianą było przejście parafii Koniecpol z diecezji włocławskiej do diecezji kieleckiej.
Jak możemy scharakteryzować diecezję kielecką po tych zmianach w 1925 roku?
Przed podziałem, w około 30 procentach, była diecezją przemysłową. Po reorganizacji stała się diecezją bardziej o charakterze rolniczym. Jedynym dużym ośrodkiem było miasto Kielce.
Więcej o reorganizacji diecezji kieleckiej powiemy w audycji "Historia na fali" w czwartek 23 października, godz. 20 w Radiu eM. Zapraszam do słuchania.
Katarzyna Bernat