To była ostatnia edycja ANIMATUSA w Kielcach

Wydarzenia podsumowujące tegoroczną edycję konkursu odbyły się w sobotę, 13 listopada, w Teatrze Lalki i Aktora „Kubuś” im. Stefana Karskiego w Kielcach, a także w Instytucie Dizajnu. W niektórych z nich można było uczestniczyć w formie online.

- To czwarta edycja konkursu ANIMATUS i ostatnia w Kielcach. W ramach finału odbyło się dzisiaj Forum Form, spotkanie z Przemysławem Danowskim i pokazy finalistów, czyli trzy etiudy, które prezentują zwycięskie prace – mówiła Agata Kulik z Teatru Lalki i Aktora „Kubuś”.

Wśród nagrodzonych laureatów znaleźli się: Jakub Matys, Filip Jaśkiewicz oraz Katarzyna Leks. Każda z wyróżnionych koncepcji lalkarskich stanowi potwierdzenie rosnącego zainteresowania wykorzystywaniem nowych technologii w projektowaniu lalek i obiektów. Laureaci w swoich pracach wykorzystali m.in. elementy sztucznej inteligencji i bioplastik.

- Dużą wartością ANIMATUSA jest stworzenie przestrzeni twórczej dla laureatów, którzy realizują nagrodzone pomysły w ramach rezydentury artystycznej – stwierdził Robert Drobniuch, reżyser, obecnie dyrektor Teatru Lalek Guliwer w Warszawie,  pomysłodawca i kierownik programowy konkursu.

– Wyróżnieni artyści mogą korzystać z pomocy konsultantów i konstruktorów, mają zaplecze do swoich działań i eksploracji. To wymiana wiedzy i doświadczeń, zwłaszcza, że uczestnicy reprezentują odmienne dziedziny sztuki. Takie otwarcie na różne perspektywy oraz różne rozwiązania techniczne czy rzemieślnicze ma sprzyjać rozwijaniu talentów i umiejętności, a w szerszej perspektywie – rozwijać współczesny teatr formy - dodał Drobniuch.

Jak poinformował na swojej stronie internetowej Teatr Lalki i Aktora „Kubuś”, w ciągu czterech lat do konkursu zgłoszono przeszło 200 prac z Polski oraz zza granicy. Wykorzystywały one rozmaite mechanizmy działania – zarówno te tradycyjne, jak i nowoczesne (np. VR i druk 3D).

Podczas sobotniego finału mogliśmy zobaczyć takie projekty, jak „Luna the Caring Machine” (Filip Jaśkiewicz/Luna Lalun), „Voxel Screen” (Jakub Matys) oraz „Druga skóra” (Katarzyna Leks). Każdy z nich to indywidualna koncepcja, inna historia oraz specyficzna forma.