Teatr Kubuś przypomni wybitnego poetę

Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego wsaprło projekt kwotą ponad 56 tysięcy złotych.

– Tematem przedsięwzięcia jest życie i twórczość Stanisława Misakowskiego – poety, w którego losach odbijają się dramaty dwudziestego wieku: koszmar wojny, zbrodnicze totalitaryzmy i samotność wygnania. Los Misakowskiego jest tym ciekawszy, że ten twórca – z pochodzenia Ukrainiec, po wygnaniu ze swojego domu i stalinowskim prześladowaniu, bezpieczną przystań i nową ojczyznę odnalazł w Polsce. I, co niezwykłe, stał się polskim poetą. Wybór tej postaci na bohatera jest w obecnej sytuacji tym bardziej uzasadniony, że może zainteresować także ukraińską widownię, a działania wokół dramatu mogą przyczynić się do integracji uchodźców ze społecznością miasta.

Kluczowym etapem zadania będzie czytanie performatywne dramatu o losach Misakowskiego autorstwa Michała Zdunika. Na wydarzenie zostanie zaproszona także mniejszość ukraińska, dla której będą wyświetlane teksty w tłumaczeniu na język ukraiński. Ponieważ wśród uchodźców są głównie kobiety z dziećmi, aby ułatwić im obecność na spektaklu, teatr zorganizuje warsztaty integracyjne dla najmłodszych – informuje Agnieszka Gołębiowska, specjalista ds. marketingu kieleckiego teatru.

Premierowe czytanie dramatu Michała Zdunika planowane jest na sobotę 14 października. Tekst zostanie zaprezentowany także podczas wydarzeń adresowanych do grup młodzieży szkolnej, po których odbędą się warsztaty w Muzeum Dialogu Kultur. Program warsztatów będzie konsultowany z psychologiem.

Stanisław Misakowski, jako Władimir Fieofanowicz Diemianok, urodził się pod Chersoniem w 1917 roku, w bogatej, chłopskiej rodzinie. Mimo deportacji na Kaukaz, udało mu się ukończyć Wyższą Szkołę Rolniczą i dostać pracę w jednym z sowchozów. W 1940 roku powołano go do Armii Czerwonej, a następnie trafił do niewoli niemieckiej i został wysłany na roboty przymusowe do Rzeszy. W 1944 uciekł do amerykańskiej strefy okupacyjnej, by stamtąd przedostać się do radzieckiej części. Uznano go – jako dawnego jeńca – za wroga narodu i przeznaczono do zesłania do łagru. Władimirowi udało się zbiec z transportu na terenie Polski. Postanowił zostać Polakiem – zmienił nazwisko, nauczył się języka i zamieszkał na Pomorzu Zachodnim, gdzie stał się ważnym animatorem życia kulturalnego i uznanym poetą. Umarł w 1996 roku.