W Kielcach modlono się za ofiary stanu wojennego

W homilii Pasterz diecezji kieleckiej podkreślił znaczenie pamięci o ludziach, którzy cenili wolność bardziej niż przywileje tamtych czasów.

– A nade wszystko kochali Polskę jako swoją cierpiącą matkę. Dla zdecydowanej większości pośród nich krzyż Jezusa był czytelnym znakiem ich tożsamości chrześcijańskiej, jak niezawodna busola prowadził ich do walki ze złem i podstępnym systemem komunistycznym. Te niebywałe dni odwagi, nadziei i świadectwa wiary, które zbudowały Solidarność jako ruch wolnościowy, patriotyczny, obywatelski i związkowy, wpisały się w historię Polski i Polaków. Dlatego niezależnie od sytuacji politycznej w Polsce, tej dzisiejszej i przyszłej, na zawsze Solidarność pozostaje trwałym dowodem, że to, co nieśmiertelne, można zranić, wyrzucić na śmietnik dziejów, ale tego nie można zabić – powiedział biskup Jan Piotrowski.

Posłuchaj homilii:

00:00

00:00

Po Eucharystii uczestnicy złożyli kwiaty i zapalili znicze przed pomnikiem bł. ks. Jerzego Popiełuszki, na Placu Najświętszej Maryi Panny. W uroczystości wzięli udział m.in. związkowcy z Solidarności, przedstawiciele władz miasta, radni oraz politycy.

– Trzeba przede wszystkim pamiętać o ofiarach tamtego czasu, czasu wojny, którą wypowiedział komunistyczny rząd dla społeczeństwa. Ofiarach różnego rodzaju, bo to przede wszystkim ci, którzy stracili wtedy zdrowie i życie, ale także ci, którzy do dziś nie mogą się otrząsnąć z wielkiej traumy. Ofiary to także ci, którzy musieli wtedy swoją ojczyznę opuścić z wilczym biletem, z biletem tylko w jedną stronę, bo socjalistyczna ojczyzna, która miała być tak piękna, nie chciała ich tutaj. Myśleli inaczej i chcieli Polski wolnej, solidarnej. 13 grudnia 1981 roku to także przestroga dla tych, którzy idą po władzę, żeby nigdy tej władzy nie używali przeciw swojemu narodowi – powiedział senator Krzysztof Słoń.

Stan wojenny został wprowadzony 13 grudnia 1981 roku uchwałą Rady Państwa. Jego celem było osłabienie i zniszczenie rosnącego w siłę ruchu „Solidarność”, który stanowił realne zagrożenie dla komunistycznych władz. W okresie stanu wojennego doszło do masowych represji, internowań działaczy opozycyjnych, cenzury i ograniczenia swobód obywatelskich. Został zniesiony dopiero 22 lipca 1983 roku. Dla wielu Polaków pozostał symbolem walki o wolność i niepodległość kraju.