Tak wierzę: Dwaj neoprezbiterzy opowiadają o święceniach kapłańskich

– Jako człowiek czuję się tak samo, ale mam świadomość, że zmieniło się absolutnie wszystko. Teraz mogę sprawować Mszę Świętą, mogę pojednywać ludzi z Bogiem, w sakramencie Pokuty i Pojednania. To jest piękne, wspaniałe i jestem bardzo szczęśliwy, ale z drugiej strony to ogromna odpowiedzialność – zaznaczył ksiądz Tomasz Pytlarz.

Z kolei ksiądz Grzegorz Petrus przyznał, że przez sześć lat formacji przeżył wiele. W tym okresie ważną osobą dla niego był kierownik duchowy, ojciec Marceli. Pomógł mu on niejednokrotnie w walce z wątpliwościami.

– Pamiętam na pierwszym roku miałem kryzys, ponieważ nie mogłem zrozumieć rezygnacji z posiadania rodziny. Myślałem wtedy, że mój brat, który ma żonę i dzieci, w niebie będzie miał ich blisko siebie, a ja będę pozbawiony bliskości. Wtedy podczas rozmowy, ojciec Marceli nakierował mnie na to, że w naszym ziemskim życiu chodzi o miłość, ona jest najważniejsza. Tylko ją po śmierci możemy ze sobą zabrać. To otworzyło mi oczy – opowiadał ksiądz Grzegorz Petrus.

Posłuchaj całej rozmowy: