Święto Matki Bożej Gromnicznej zawiera bogatą symbolikę

Maryja sprowadziła na ziemię niebiańskie Światło – Jezusa, Który broni nas od wszelkiego zła. Dlatego bierzemy w ręce gromnicę, zwłaszcza w niebezpieczeństwach wielkich klęsk i grożącej śmierci. W religijnej tradycji polskiej gromnice stawiano w oknach podczas burzy, a ich dymem kreślono znak krzyża na drzwiach. Gromnice zapala się także przy konających, aby Maryja prowadziła duszę umierającego wprost do Nieba.

Nazwa tej świecy wywodzi się od staropolskiego przymiotnika gromny – oznaczającego huczny, grzmiący. Dlatego świeca ta miała chronić od gromów podczas burz. Gromnica symbolizowała także umocnienie wiary. Przechowywano ją nad świętym obrazem lub w skrzyni i bardzo często wykorzystywano w ważnych i niebezpiecznych chwilach życia. Z zapaloną gromnicą wychodzono naprzeciw kapłanowi niosącemu choremu wiatyk.

Matkę Boską Gromniczną uważano za opiekunkę chroniącą od napaści wilków. Ludowe obrazy często przedstawiają Maryję z Dzieciątkiem na ręku, gromnicą w dłoni i wilkami w zimowym pejzażu. 

W tym dniu przypada też Dzień Życia Konsekrowanego ustanowiony przez św. Jana Pawła II.