Napełnieni Duchem Świętym

– „Jesteśmy napełnieni Duchem Świętym” – to hasło obecnego roku duszpasterskiego. Do czego ono zobowiązuje?

– Celem jest odnowienie łaski wynikającej z sakramentu bierzmowania oraz uświadomienie sobie darów, których udziela nam Duch Święty. Przypomnę historię Karola Wojtyły, którego po śmierci matki wychowywał ojciec – oficer wojskowy. Karol przez kilka lat był ministrantem. Podczas jednej z Mszy świętych ojciec dostrzegł, że syn nie uważa. Po skończonym nabożeństwie powiedział do niego: „Nie pomodliłeś się do Ducha Świętego i dlatego byłeś za mało skoncentrowany”. Na kartce napisał mu stosowną modlitwę. Kiedy w 2005 roku Jan Paweł II zmarł, w szufladzie biurka, przy którym pisał swoje kazania, przemówienia i encykliki, odnaleziono pożółkłą kartkę z tą modlitwą. Przyszły święty wziął sobie do serca radę ojca, aby wykonując wszystkie ważne czynności, wzywać Ducha Świętego. W tym kontekście obchodzimy także obecny rok duszpasterski. Ma on spowodować, abyśmy przyzywali pomocy Ducha Świętego i coraz bardziej otwierali się na Jego działanie.

– Jak zwracać uwagę na Ducha Świętego?

– Modlić się. W tym roku szczególnie będziemy odmawiali nowennę do Ducha Świętego przed uroczystością Zesłania. Będą celebracje, które bardziej zaznaczą działanie Ducha Świętego i sakrament bierzmowania. Celebracje, modlitwy, czuwania, modlitwy uwielbienia są właśnie otwieraniem się na Ducha Świętego, bez którego nie ma życia duchowego i modlitewnego w Kościele.

– Przypomnijmy, czym jest sakrament bierzmowania.

– W teorii katechetycznej i duszpasterskiej utarło się, że jest to sakrament dojrzałości chrześcijańskiej i te osoby, które go przyjmą, są przygotowane do mężnego wyznawania swojej wiary. Niestety, z praktyki wiemy, że współczesna młodzież w większości przypadków nie jest gotowa do tak dojrzałej postawy. Wracamy więc do fundamentów bierzmowania, które jest sakramentem wtajemniczenia chrześcijańskiego, połączonym z chrztem oraz eucharystią. Aby człowiek mógł się w pełni rozwijać w komunii z Jezusem, potrzebuje tych trzech sakramentów. Patrzymy więc na bierzmowanie jako umocnienie człowieka na drodze dojrzałości wiary.

– Czym jest dojrzałość wiary?

– Sakramenty umożliwiają człowiekowi drogę do zbawienia. Chrzest, eucharystia, bierzmowanie zawierają największe dary i łaski Trójcy Świętej dla ludzi wierzących. Człowiek, który nie wierzy w Chrystusa, nie ma doświadczenia wiary i modlitwy, może ich nie rozumieć. Sakramenty wtajemniczenia zastrzeżone są więc dla ludzi, którym wiara jest przekazywana w domu oraz Kościele i którzy potrafią ją przyjmować. Dlatego mówimy o wtajemniczeniu wprowadzającym w głębię wiary chrześcijańskiej.

– Czym jest mężne wyznawanie wiary?

– Każdy na swój sposób może na to wezwanie odpowiadać. Młody człowiek mężnie wyznaje wiarę choćby wtedy, kiedy wbrew opinii rówieśników uczestniczy w coniedzielnej mszy świętej, nosi symbole wiary chrześcijańskiej. Jeśli w swoim środowisku potrafi opowiadać się za Chrystusem, to jest to mężne wyznawanie wiary.

– Dlaczego sakramentu bierzmowania udziela biskup?

– To wynika z historii Kościoła i przesłania biblijnego. Podkreśla się w ten sposób również rangę i doniosłość tego sakramentu.

– Jak się przygotować do bierzmowania?

– Sakrament ten przyjmowany jest raz w życiu, duszpasterze przywiązują więc ogromną wagę do odpowiedniego przygotowania kandydatów. Episkopat Polski w ubiegłym roku przyjął pewne wskazania. Sakrament mogą przyjąć osoby w ósmej klasie szkoły podstawowej i starsze. Przygotowanie obejmuje rodziców, którzy wraz z dziećmi prowadzą życie sakramentalne, uczestniczą we Mszy świętej. Kandydat przez minimum trzy lata musi uczestniczyć w katechezie szkolnej oraz przez rok w katechezie parafialnej. Katechezy w parafii polegają nie tylko na przekazywaniu wiedzy, ale mają charakter bardziej ewangelizacyjny, duchowy, pozwalają doświadczać Pana Boga, wspólnoty modlitwy, otwierają na działanie Ducha Świętego. W ramach katechezy parafialnej w diecezji kieleckiej ma być zrealizowanych pięć celebracji o charakterze liturgicznym, które wspomagają człowieka w rozwoju duchowym i sakramentalnym.

– Jakie to są celebracje?

Mają następujące tytuły: „Jezus moim Panem i Zbawicielem”, „Moje miejsce we wspólnocie Kościoła”, „Wracam do Ojca”, „Pokarm mojego życia – Eucharystia”, „Duchu Święty przyjdź”. Każda celebracja zawiera fragment Słowa Bożego, modlitwy osobiste, wspólnotowe oraz śpiewy, umożliwiające bardziej emocjonalne otwieranie się na Ducha Świętego. Młodemu człowiekowi chcemy nie tylko przekazywać wiedzę, ale przybliżać go do doświadczenia, że Jezus jest z nami. Jesteśmy w rękach Jego Opatrzności i powinniśmy się otwierać na Niego. Inne są celebracje pokutne, uświadamiające, że grzech oddziela nas od miłości Chrystusa, który nas kocha, jest naszym Zbawicielem. Wskazujemy więc, w jaki sposób mamy tę relację na nowo nawiązać. Pokazujemy też znaczenie Eucharystii. Dawniej dzieci widziały, jak modlą się ich rodzice. To była pierwsza szkoła wiary. Niestety, dziś jest inaczej. Dzieci mogą dużo wiedzieć, ale brakuje im przeżycia wiary i doświadczenia Pana Boga. Dlatego ważne są te celebracje, aby młodych ludzi doprowadzić do Chrystusa. Umiejętność otworzenia młodzieży na dar Ducha Świętego jest sprawą wyjątkową. Chodzi o to, aby kandydat do bierzmowania miał przekonanie, że Duch Święty przenika całą wspólnotę Kościoła i jest obecny w każdym sakramencie.

– Jak zatrzymać młodzież w Kościele po bierzmowaniu?

– To wielkie wyzwanie duszpasterskie. To wyjątkowo smutne, gdy słyszymy, że bierzmowanie jest pożegnaniem z Kościołem. Księża proboszczowie jednak mówią, że zawsze jakaś część bierzmowanych pragnie być przy Kościele. Ważne więc, aby ci młodzi ludzie mieli poczucie przynależności do parafii, byli włączani w różne inicjatywy, na przykład charytatywne. Potrzebujemy jednak pomocy i świadectwa ludzi dojrzałych, którzy sami żyją darami Ducha Świętego, poczuciem wspólnoty parafialnej i potrafią zachęcić młodych ludzi do podobnej postawy.

– Jak możemy w swoim codziennym życiu żyć darami Ducha?

– Bycie uczciwym człowiekiem, który solidnie wykonuje swoje obowiązki, już jest świadectwem życia chrześcijańskiego. Podobne znaczenie ma realizowanie powołania do małżeństwa ze względu na miłość Ojczyzny i bliźniego. Papież Benedykt XVI mówił, że człowiek, który kocha Pana Boga, wie, kiedy mówić o Nim, a kiedy zamilknąć. W sytuacji cierpienia, a nawet niegodziwości, zbyt dużo słów może wywołać efekt odwrotny do zamierzonego. Niekiedy świadectwem wiary bywa bycie z człowiekiem, który cierpi i buntuje się przeciwko Panu Bogu, okazywanie mu wsparcia swą obecnością.

– Jaka może być w tym rola modlitwy?

– Duch Święty wspomaga nas w modlitwie i jednoczy z Jezusem Chrystusem. Otwieranie się na Ducha Świętego, wsłuchiwanie się w Jego natchnienia umożliwia nam pełnienie w życiu woli Bożej. Zachęcam więc do modlitwy, tak jak czynił to święty Jan Paweł II, który przed każdą ważną czynnością modlił się do Ducha Świętego.

Dziękuję za rozmowę.

Katarzyna Bernat