PUBLICYSTYKA
Na tym polega życie…
Pomaganie jest wpisane w ich naturę. Daje im radość i poczucie spełnienia. I choć są bardzo młodzi, już wiedzą, czego chcą. Krzysztof Jęczalik i Adam Koczoski, wyjątkowi uczniowie kieleckiego „Słowaka”, swój wolny czas poświęcają potrzebującym.
Krzysztof i Adam chcą być lekarzami. Już teraz robią wszystko, by ich marzenia się spełniły. W wakacje, kiedy ich rówieśnicy spędzali czas na plaży, wędrowali po górach lub imprezowali, oni zdobywali doświadczenie i pomagali innym.
Sri Lanka i „Dobra Chata”
– W minione wakacje byłem na Sri Lance. Pojechałem tam w ramach projektu dotyczącego medycyny i opieki zdrowotnej. Przez dwa tygodnie obserwowałem pracę lekarzy, ale też pracowałem przy pacjentach – opowiada Krzysztof Jęczalik. – Najgorszy był dla mnie widok ludzi cierpiących na dengę, chorobę tropikalną przenoszoną przez insekty. Głównymi jej objawami są wysoka gorączka i duże skoki ciśnienia. Byłem przy pacjencie, któremu nagle bardzo wzrosło ciśnienie. Taki widok daje wiele do myślenia.
Licealista pokonał tysiące kilometrów, by przekonać się, czy zawód lekarza jest właśnie tym, który chce wykonywać. I co odkrył? – Po tym, co tam zobaczyłem i co przeżyłem, wiem na pewno, że chcę być lekarzem. Tam mogłem poczuć, jak to jest. Zorganizowaliśmy dwudniowy obóz medyczny. Wykonywaliśmy tamtejszej ludności badania profilaktyczne. Widziałem, jak to było dla nich ważne. Chcę właśnie w ten sposób pomagać ludziom. Oczywiście zdaję sobie sprawę, jak poważna jest to decyzja, ale będę robił wszystko, by dobrze się do tego zadania przygotować – zapewnia Krzysztof.
Krzysztof Jęczalik udziela się też jako wolontariusz: – Pomagam dzieciom i młodzieży ze świetlicy w zespole placówek „Dobra Chata”. To daje naprawdę dużo radości. Polecam wszystkim.
Pomagał Nepalczykom
Nie próżnuje również Adam Koczoski, jego rówieśnik. On także uczestniczył w projekcie medycznym: – W zeszłe wakacje pojechałem do Nepalu, miejsca dotkniętego trzęsieniem ziemi. Przez dwa tygodnie obserwowałem pracę lekarzy, pomagałem Nepalczykom. Na długo zapamiętam wizytę w jednej ze szkół, w której uczą się biedne dzieci. Zawieźliśmy im dary. Zaznajamialiśmy je z podstawowymi rzeczami, na przykład z… myciem zębów.
On także udziela się jako wolontariusz. – Odwiedzam małych pacjentów Świętokrzyskiego Centrum Onkologii. Bawię się z nimi. Staram się umilać im czas. Te dzieci wiele mnie nauczyły. Przede wszystkim pokazały, jak silny może być mały człowiek. Tego nie da się tak po prostu opisać. To trzeba przeżyć – przyznaje.
Nic dziwnego, że Renata Walęcka, dyrektor VI LO im. Juliusza Słowackiego w Kielcach, chwali swych uczniów: – To bardzo zdolni i ambitni ludzie. Pomimo wielu obowiązków szkolnych, które wypełniają wzorowo, potrafią znaleźć czas także na pomoc innym. To szczęście mieć takich podopiecznych.
Skąd w licealistach ta ogromna chęć niesienia pomocy? – To sprawia naprawdę wielką radość. Każdy uśmiech osoby, której się pomogło, to gigantyczna dawka energii i motywacja do działania. Życie chyba na tym powinno polegać: nie myśleć tylko o sobie, ale także o innych – podsumowali Adam i Krzysztof.
Iwona Gajewska
