W diecezji kieleckiej są wszystkie formy życia konsekrowanego

Wielkim skarbem Kościoła są zakony kontemplacyjne. Dają one modlitewną pomoc, są znakiem Miłości Bożej do człowieka i wskazują na duchowy wymiar naszego życia. Niezwykłym bogactwem Kościoła są także zgromadzenia czynne prowadzące pracę duszpasterską. Każdy zakon ma swój charyzmat i według niego służy Kościołowi. W diecezji kieleckiej mamy na przykład siostry nazaretanki, które prowadzą szkołę, wychowują młodzież, a także pomagają potrzebującym w Caritas. Siostry sercanki opiekują się ludźmi starszymi, siostry dominikanki pracują z dziećmi niepełnosprawnymi. Poza tym jest wiele zakonnic z różnych zgromadzeń, które uczą religii w szkołach, są organistkami, zakrystiankami

W Kielcach są ojcowie kapucyni, którzy prowadzą parafię i służą w konfesjonale, księża salezjanie pracują z młodzieżą, pallotyni – oprócz duszpasterstwa – prowadzą działalność misyjną i wydawniczą. W Chęcinach franciszkanie pomagają osobom uzależnionym wyjść z nałogu, a posługą ojców oblatów ze Świętego Krzyża jest działalność misyjna na różnych kontynentach.

Możliwości życia konsekrowanego mają także ludzie, którzy są poza wspólnotą zakonną. Potrzeba tworzenia instytutów świeckich zrodziła się w krajach, gdzie Kościół był prześladowany. Osoby żyjące trzema radami ewangelicznymi: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa, pozostają w świecie wykonując zwyczajne zawody, jednocześnie dają chrześcijańskie świadectwo w swoich środowiskach. Kościół proponuje także indywidualne formy życia konsekrowanego, do których zalicza się: dziewice konsekrowane, wdowy, wdowców i pustelników.

Osoby konsekrowane są znakiem miłości Bożej, dlatego spotkanie z nimi jest ubogacające. Zawsze możemy też liczyć na ich modlitwę, której wartość wykracza w wieczność.