Świętujemy Dzień Babci i Dziadka

Masz siedem lat i zbliżają się ferie. Już wiesz, że jedziesz do babci i dziadka. Ten pobyt pachnie gorącą herbatą, kotletem mielonym z tłuczonymi ziemniaczkami, godzinami spędzonymi na sankach i wieczornych rozmowach przy planszówkach. To uczucie zna większość z nas i mimo upływających lat, wciąż lubimy wracać wspomnieniami do tych chwil.

– Dziadkowie odgrywają bardzo ważną rolę w społeczeństwie. Niejednokrotnie mają swój udział w wychowywaniu wnuków czy prawnuków. Często też to właśnie dziadkowie stają się opiekunami w sytuacji, gdy rodzice szybko wracają do pracy. Myślę, że tak na co dzień po prostu dziadkowie często są pocieszycielami, powiernikami naszych tajemnic, pomysłodawcami najwspanialszych zabaw czy najlepszymi na świecie kucharzami. Rola dziadków dla nas, wnuków, jest nieoceniona – mówi Aleksandra Dudek, psycholog w poradni My Future.

Różnica między rodzicami, a dziadkami jest znacząca. Większość dzieci to właśnie im woli powierzyć swoje sekrety lub poprosić o radę.

– Dziadkowie często reagują na to inaczej niż rodzice. To inny rodzaj relacji. Nie bez powodu mówi się, że babcia czy dziadek na więcej pozwalają wnukom, darzymy więc ich też innego rodzaju zaufaniem niż rodziców. Często reagują spokojniej, łagodniej i delikatniej. Często też stają się pewnego rodzaju pośrednikami między dziećmi a rodzicami, co nie stwarza dla wnuków tak dużej presji jaką mogliby odczuwać w bezpośrednim kontakcie z rodzicem – podkreśla specjalistka.

Relacja między wnukami a dziadkami to prawdziwy skarb, nie tylko w kontekście psychologicznym, ale również socjologicznym.

– To dziadkowie i babcie są tymi, którzy z pokolenia na pokolenie przekazują rodzinne historie, wspomnienia, a nawet tradycje. To oni też często uczą dziecko szacunku do rodziców czy starszych. Wychowując się z dziadkami wnuki zyskują czas wypełniony troską i miłością. Często wypełniają też te obowiązki, których rodzice, ze względu na pracę, nie są w stanie wypełnić – zaznacza nasza rozmówczyni.

Nie każdy jednak ma u swojego boku babcię i dziadka. Niektórzy nigdy ich nie poznali. Jeszcze inni ich nie pamiętają, kolejni nie utrzymują kontaktu.

– Ciężko stwierdzić co tracimy tak wprost. To zależy też od tego, jakie relacje panowały, bądź panują w rodzinie. Myślę jednak, że wychowując się bez dziadków tracimy bardzo ważną ich obecność w tym wychowaniu. Tracimy te zabawy, te nauki, te wspomnienia ze wspólnego dzieciństwa, być może bezpieczną zaufaną przestrzeń jaką dają dziadkowie – stwierdza Aleksandra Dudek.

Mówi się, że wnuki kocha się bardziej niż własne dzieci. Czy to prawda?

– Nie wiem czy bardziej, ale na pewno inaczej. Kiedyś usłyszałam takie zdanie, że dzieci warto mieć po to, żeby później mieć wnuki. Na pewno z perspektywy wnuczki mogę powiedzieć, że coś w tym jest. Wnuki się kocha inaczej, wnuki się rozpieszcza bez presji jaką można odczuwać przy wychowywaniu własnych dzieci – kwituje psycholog.

Jak stwierdził Rudolph Giuliani „To, czego dzieci potrzebują w obfitości dostarczają dziadkowie. Dają bezwarunkową miłość, dobroć, cierpliwość, poczucie humoru, komfort, lekcje życia. Oraz, co najważniejsze, ciasteczka”.

Drogie Babcie i drodzy Dziadkowie, życzymy wam wszystkiego najlepszego z okazji waszego święta. Żeby wasza miłość do wnuków nigdy nie ustawała.