Vademecum chorób: Choroba Leśniowskiego-Crohna

Omawiana choroba może atakować cały przewód pokarmowy. Najczęściej umiejscawia się jednak w jelitach. Jej istotą jest przewlekły proces zapalny, w wyniku którego dochodzi do głębokich owrzodzeń. Przez to jelita nie pracują prawidłowo, co skutkuje obniżonym wchłanianiem składników odżywczych z pożywienia, a co za tym idzie – ogólnym wyniszczeniem organizmu. Choroba Leśniowskiego-Crohna atakuje głównie osoby między 20., a 30. rokiem życia. Zarówno bezpośrednie przyczyny jej powstawania, jak i skuteczne metody leczenia nie są dotychczas znane.

OBJAWY

Choroba rozwija się często niemal bezobjawowo. Nierzadko jednak zdarza się, że pacjenci zwlekają z wizytą u gastroenterologa, bo wstydzą się opowiadać o swoich dolegliwościach. Dlatego to schorzenie wykrywa się najczęściej wówczas, gdy staje się ono na tyle dokuczliwe, że pacjent postanawia jednak pomimo wszystko poszukać medycznej pomocy. Do objawów wskazujących na chorobę Crohna zalicza się przede wszystkim przewlekłą biegunkę. W stanach zaostrzenia chory może odwiedzać toaletę nawet około 20 razy w ciągu doby. Z uwagi na zaburzone wchłanianie pokarmów, chorobie towarzyszy często znaczna utrata wagi, osłabienie i skłonność do szybkiego męczenia się. Choroba Leśniowskiego-Crohna może wpływać na działanie całego organizmu, czego przykładem jest chociażby upośledzenie krzepliwości krwi będące w skrajnych przypadkach zagrożeniem dla życia.

Podstawą do zdiagnozowania choroby jest wykonanie szeregu badań obrazowych i laboratoryjnych. Należy do nich przede wszystkim kolonoskopia połączona z pobraniem wycinków do badania histopatologicznego, a także gastroskopia oraz analiza krwi. Niepokojącym sygnałem w wynikach badań laboratoryjnych jest podwyższony poziom OB, anemia, a także takie dane, jak podwyższone stężenie CRP oraz zaburzona wartość wskaźnika krzepliwości krwi – INR.

NIE MA SKUTECZNEGO LEKU

Choroba Leśniowskiego-Crohna jest na razie nieuleczalna. Stosowane terapie mają na celu doprowadzenie organizmu chorego do remisji, czyli uśpienia choroby na jakiś czas. W leczeniu stosuje w pierwszej kolejności leki przeciwzapalne. Następnym krokiem jest terapia sterydami oraz immunosupresja, czyli podawanie środków wpływających na działanie układu odpornościowego. Najlepsze rezultaty przynosi natomiast kuracja biologiczna. Przy tej chorobie unika się leczenia operacyjnego, które zazwyczaj nie przynosi dobrych rezultatów. Lekarze sięgają po nie w ostateczności, na przykład wówczas, gdy pojawia się konieczność usunięcia chorych odcinków jelita. Innym wskazaniem do interwencji chirurgicznej może być powstanie powikłań zewnętrznych, w postaci na przykład ropni, które należy naciąć i zapewnić drenaż zgromadzonej w nich treści.

Nie istnieje jednolita dieta dedykowana osobom cierpiącym na Crohna. Z uwagi na to, że choroba skutkuje wyniszczeniem organizmu, pacjenci powinni zadbać przede wszystkim o to, by dostarczać w niej jak najwięcej składników odżywczych, witamin i minerałów. Trzeba ponadto obserwować, które potrawy powodują lub nasilają dolegliwości i eliminować je z diety. Chorzy najczęściej muszą zrezygnować z produktów mlecznych oraz surowych warzyw i owoców. Często konieczne staje się też unikanie potraw bogatoresztkowych, które poprzez pobudzenie aktywności jelit nasilają biegunki.

Piotr Wójcik