Miłosierne oblicze Boga

Jednocześnie nasze życie chrześcijańskie wpisuje się w Rok Miłosierdzia, który Ojciec Święty ogłosił bullą „Misericordiae vultus”. Papież chce nam pokazać, że Pan Bóg wciąż jest miłosierny i to stanowi Jego naturę. Myślę, że tak jak kiedyś naród wybrany, tak samo i my dziś – poprzez ten wielki Boży przymiot, jakim jest miłosierdzie – potrzebujemy odkrywać Jego kochające oblicze, które objawia nam się w Jezusie Chrystusie. Na Rok Miłosierdzia musimy więc spojrzeć z perspektywy tajemnicy Wcielenia Chrystusa. Bóg jest z nami i dla nas przez Słowo Boże, Eucharystię oraz wspólnotę Kościoła.

W Orędziu na Wielki Post Ojciec Święty przypomina słowa Jezusa: „Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary” (Mt 12,7). Miłosierdzie jest pochodną miłości przeżywanej w duchu ewangelicznym. W relacjach między ludźmi nie wystarczy tylko dać komuś pieniądze, ale za tym gestem musi pójść postawa serca, wypływająca z miłości Boga i człowieka. Ogromne wrażenie zrobiły na mnie słowa świętej Teresy z Avila, która powiedziała, że kto kocha Boga, kocha również człowieka. Wtedy nawet najmniejsza miłość będzie rozpoznana. Nasze uczynki wobec bliźniego nie muszą przyjmować gigantycznych rozmiarów. Przed Bogiem większą wartość może mieć podany z miłością przysłowiowy kubek wody niż tysiące wydawane dla tak zwanego świętego spokoju.

Rok Miłosierdzia niech będzie więc okazją do nawrócenia, czyli osobistego spotkania z Panem Bogiem. Oprócz sakramentu pokuty i pojednania, będącego wyrazem Bożego Miłosierdzia, może nam w tym pomóc post, który musi prowadzić do odnowienia naszych postaw. Warto w tym celu podjąć na przykład nawet drobne umartwienie: zachować dyscyplinę w emocjach, przestrzegać punktualności, dbać o piękno słowa, życzliwość, gesty. W poście nie chodzi bowiem tylko o to, czy coś zjem lub nie.

W Wielkim Poście Kościół wzywa nas także do jałmużny, czyli gestu miłosierdzia będącego pomocą bliźniemu w potrzebie. Jak już wspomniałem, nie może być on pustym gestem, ale musi być uczyniony życzliwie i z miłością.

Relacja z Panem Bogiem podtrzymywana jest też dzięki modlitwie. Uczył nas tego Pan Jezus, który modlił się w różnych sytuacjach. W Wielkim Poście do refleksji skłaniają nas rekolekcje oraz nabożeństwa Drogi Krzyżowej i Gorzkich Żali. Przypominają nam o odkupieńczej miłości Jezusa Chrystusa. Udział w nich rodzi w nas nowego człowieka. Prosiłem Księży, aby zwrócili szczególną uwagę na Gorzkie Żale, które są typowo polskim nabożeństwem i nie mają odpowiednika w świecie. To śpiewanie Męki Pańskiej, wchodzenie w dramat Jezusa, przypomina nam, że Bóg dobrowolnie oddał swe życie, aby człowiek był przemieniony i odkupiony. Życzę wszystkim kapłanom i wiernym, aby Gorzkie Żale połączone z kazaniem pasyjnym przyniosły dobre, duchowe owoce Roku Miłosierdzia. Szczęść Boże.

Ks. Biskup Jan Piotrowski