Kubuś się uśmiecha

Krężołek za Łopusznem. Stary dom, byle jakie schody prowadzące na piętro. Przed wejściem do pokoju musimy założyć maseczki chroniące przed bakteriami i jednorazowe fartuchy. Za drzwiami drobniutki chłopczyk mocno przytula się do mamy, też ma maseczkę na buzi. Widać tylko oczy, patrzy na nas z ciekawością i lękiem. Ma raka. Złośliwego raka mózgu.

Przedstawiamy się gadamy o nieważnych sprawach. Chcemy się trochę poznać, zanim zaczniemy rozmawiać o chorobie.

– Blizny na głowie szybko się goją – zaczyna Honorata i delikatnie głaszcze synka po głowie. – Ale chemia niszczy organizm w środku, osłabia mięśnie, Kuba nie może chodzić… Chociaż wczoraj zrobił sam trzy kroki w moją stronę…

Rodzina Stęplewskich żyła szczęśliwie. Mieli siebie nawzajem i trzyletniego Kubusia. Rafał pracował w Niemczech i Belgi przy sadzeniu drzewek, a Honorata zajmowała się dzieckiem. Wszystkie zarobione pieniądze pakowali w nowy dom. Teraz mieszkają kątem u teściów, w nieogrzewanym, niewielkim pokoju z kuchnią. W nozdrza uderza charakterystyczny zapach wilgotnych, zagrzybionych ścian. Mimo świeżego malowania, grzyb wychodzi spod farby szarymi liszajami. Ale przywożą tu dziecko ze szpitala, żeby miało chociaż pozory normalności. – Tutaj Kuba dobrze się czuje, zna wszystkie kąty. A poza tym innego miejsca do życia nie mamy – mówi bezradnie Honorata.

W tym roku mieli przeprowadzić się do nowego,wymarzonego domu. Rafał z teściem i bratem stawia go od pięciu lat. – Mieliśmy takie plany, ale trzeba było je zmienić – mówi Rafał.

Od marca żyją z dnia na dzień. – W marcu Kuba zaczął chwiejnie chodzić, gdy chciał przejść przez próg, musiał przytrzymać się futryny. Potem dostał biegunki. Lekarz w Łopusznie stwierdził, że to zwykła infekcja, ale kiedy dziecko zaczęło wymiotować rano po wstaniu z łóżka, pojechałam do specjalisty w Kielcach. Była niedziela, ale został w szpitaliku. Zrobili mu tomografię. Pani doktor powiedziała, że to rak mózgu – opowiada Honorata i patrzy przed siebie. – Nie wiedziałam, co mam zrobić. Mąż za granicą. Wyszłam z gabinetu i poszłam przed siebie. Nie wiem, dokąd tak szłam. Mama mnie dogoniła i zapytała: „Dziecko masz w szpitalu, dokąd tak idziesz?”. Wróciłam do Kubusia i zaczęłam się modlić.

Tego samego dnia obydwoje pojechali do Centrum Matki Polki w Łodzi, następnego malec miał operację. – Trwała siedem godzin. Ale przeżył. Jest z nami – szepce Rafał i ręką zasłania oczy. – Guz uciskał rdzeń kręgowy i dlatego nie mógł chodzić. Dziesięć dni później kolejna operacja, płyn rdzeniowo-mózgowy zbierał się w głowie. Trzeba było zrobić zastawkę, żeby nie umarł. – A potem przyszły wyniki badań wyciętego guza. Złośliwy, tego obawialiśmy się najbardziej. Myśleliśmy, że będzie łagodny, a tu cios za ciosem. Złośliwy, czwarty stopień i musi mieć chemię – dodaje Honorata.

Rafał zrezygnował z pracy, żeby zająć się synkiem. Dwa, trzy razy w tygodniu muszą jeździć do Centrum Hematologii w Łodzi, gdzie Kuba poddawany jest chemioterapii. Ostatnio miał kiepskie wyniki badań, w takiej sytuacji trzeba przetaczać krew lub płytki. Czasami dziecko musi zostać kilka dni w szpitalu, a rodzice wynająć pokój na noc. Do tego potrzebne są pieniądze, leki i … sterylne warunki. Kiedy Kuba wraca do domu, musi być w tak zwanej izolacji domowej, stąd ta maseczka na buzi. Nie może jeść surowych owoców i przetworów mlecznych, ponieważ sprzyjają rozwojowi bakterii. Tymczasem ich mieszkanie toczy grzyb i pleśń. A nowy dom jest nieukończony.

– Staramy się pomóc – zapewnia Mariusz Łuszczyński z Gminnego Ośrodka Pomocy w Łopusznie. – Rodzinna otrzymuje tysiąc, tysiąc dwieście złotych miesięcznie. Tyle tylko możemy ofiarować, ale Stęplewscy potrzebują o wiele więcej. Prosimy więc właścicieli firm budowlanych o pomoc w wykończeniu ich nowego domu. Wystarczy zgłosić się do jakiegokolwiek ośrodka pomocy społecznej, a pomoc do nich trafi – apeluje Łuszczyński.

– Gmina Łopuszno ze swojej strony zapewnia przyłącze wodociągowe do nowego domu. Ale to za mało – mówi Irena Marcisz, wójt gminy Łopuszno. – Oni potrzebują lekko licząc 40 tysięcy złotych, żeby wykończyć chociaż parter domu i wprowadzić się tam z dzieckiem. To sytuacja wyjątkowa. Każdego z nas to może spotkać. I wtedy stajemy bezradni – dodaje pani wójt, która już nagłośniła tragedię rodziny na terenie gminy.

– Kocham cię mamusiu – mówi Kubuś i uśmiecha się mimo, że po czterech cyklach chemii czeka go sześć zabiegów radioterapii, a potem jeszcze osiem chemii. Półtora roku leczenia, bólu i walki o życie.

– Nie poddamy się – mówią rodzice.

Dorota Kosierkiewicz

RAMKA
Kubuś liczy na nasze dobre serca. A pomóc może każdy z nas. Podajemy nr konta, na które można wpłacać pieniądze: 21 1050 1416 1000 0005 0011 5811 z dopiskiem „Pomoc dla Kuby”.