Jezus wskrzesza z martwych

W Ewangeliach znajdziemy przykłady wskrzeszeńŁazarza, córki Jaira oraz syna wdowy z Nain. Przyjrzyjmy się opisom tych trzech znaków. Ewangelista Mateusz przybliża nam cud wskrzeszenia córki Jaira. Do Jezusa przyszedł pewien zwierzchnik synagogi, który „oddając Mu pokłon, prosił: »Panie, moja córka dopiero co skonała, lecz przyjdź i połóż na nią rękę, a żyć będzie«. (…) Gdy Jezus przyszedł do domu zwierzchnika i zobaczył fletnistów oraz tłum zgiełkliwy, rzekł: »Odsuńcie się, bo dziewczynka nie umarła, tylko śpi«. A oni wyśmiewali Go. Skoro jednak usunięto tłum, wszedł i ujął ją za rękę, a dziewczynka wstała” (Mt 9,18, 23-25).

Z kolei Ewangelista Łukasz opisuje wskrzeszenie syna wdowy. Kiedy Jezus wchodził do miasta Nain, „właśnie wynoszono umarłego – jedynego syna matki, a ta była wdową. Towarzyszył jej spory tłum z miasta. Na jej widok Pan zlitował się nad nią i rzekł do niej: »Nie płacz«. Potem przystąpił, dotknął mar – a ci, którzy je nieśli, przystanęli – i rzekł: »Młodzieńcze, tobie mówię, wstań!«. A zmarły usiadł i zaczął mówić; i oddał go matce” (Łk 7,12-15).

Z Ewangelii św. Jana znamy wskrzeszenie Łazarza, przyjaciela Jezusa. Święty Jan opisuje: „Była to pieczara, a na niej spoczywał kamień. Jezus powiedział: »Usuńcie kamień!«. Siostra zmarłego, Marta, rzekła do Niego: »Panie, już cuchnie. Leży bowiem od czterech dni w grobie«. Jezus rzekł do niej: »Czyż nie powiedziałem ci, że jeśli uwierzysz, ujrzysz chwałę Bożą?«. Usunięto więc kamień. Jezus wzniósł oczy do góry i rzekł: »Ojcze, dziękuję Ci, że Mnie wysłuchałeś. Ja wiedziałem, że Mnie zawsze wysłuchujesz. Ale ze względu na otaczający Mnie tłum to powiedziałem, aby uwierzyli, że Ty Mnie posłałeś«. To powiedziawszy, zawołał donośnym głosem: »Łazarzu, wyjdź na zewnątrz!«. I wyszedł zmarły, mając nogi i ręce przewiązane opaskami, a twarz jego była owinięta chustą. Rzekł do nich Jezus: »Rozwiążcie go i pozwólcie mu chodzić«” (J 11,38–44).

Czynionym znakom towarzyszą często mowy Jezusa lub debaty z faryzeuszami i uczonymi w Piśmie, wyjaśniające te znaki oraz wskazujące na ich przesłanie. W przypadku wskrzeszenia Łazarza Chrystus wypowiada słowa, w których objawia siebie jako Zmartwychwstanie i Życie. – Poprzez ten cud Jezus pokazuje, że wraz z Jego przyjściem kończy się panowanie szatana. Śmierć była bowiem najbardziej wyrazistym znakiem panowania Złego. Księga Mądrości mówi, że śmierć pojawiła się na świecie z powodu zawiści diabła i doświadczają jej ci, którzy do niego należą (2,24) – wyjaśnia biblista, ksiądz dr Tomasz Siemieniec.

Chrystus wskazuje, że przeznaczeniem człowieka nie jest śmierć, ale nieśmiertelność. – Dlatego mówi: „Kto we mnie wierzy, choćby i umarłżył będzie” (J. 11,25). Pokazuje, że zwycięstwo nad szatanem oznacza dla człowieka wejście w nową przestrzeń, przestrzeńżycia wiecznego – zauważa ksiądz Siemieniec. Stąd znaki uzdrowienia, uwolnienia i wskrzeszenia z martwych. Zaistniały cud zawsze stawia nas przed pytaniem: co on oznacza? Na jaką rzeczywistość wskazuje? Otóż, skoro Chrystus jest w stanie wskrzesić zmarłego, to znaczy, że jest w stanie dać człowiekowi życie wieczne. Jezus podkreśla to w rozmowie z Nikodemem, w której życie wieczne ukazane zostało jako podstawowy dar dla ludzi. Przekazanie daru życia wiecznego jest w niej przedstawione jako główny cel posłania Syna przez Boga (J 3). Trzeba oczywiście pamiętać, że ów dar staje się dostępny dla człowieka dzięki wierze, co zostało wyraźnie podkreślone we wspomnianej rozmowie Jezusa: „Każdy, kto w Niego wierzy ma życie wieczne” – wyjaśnia ksiądz Tomasz Siemieniec.

Katarzyna Bernat