Bólu nie udowodnisz

Iza Jaworska ma 20 lat. Jest absolwentką kieleckiego „Śniadka”. O tym, że cierpi na oddzielającą martwicę chrzęstno-kostną dowiedziała się w drugiej klasie liceum. – W moim przypadku choroba objawiła się najpierw w jednym stawie, w prawej nodze. Rozwijała się dość długo, ale kiedy pojechałam na studia, to w przeciągu pięciu tygodni przeszła też na drugą nogę. Lekarze powiedzieli, że będzie tylko gorzej. No i jest - mówi Iza.

Ból nie do wytrzymania

Oddzielająca martwica chrzęstno-kostna to postępująca choroba, która atakuje chrząstki stawowe i warstwę podchrzęstną kości. – Nie daje żadnych zewnętrznych objawów, więc nie mogę o niej wiele powiedzieć poza tym, że towarzyszy jej ogromny ból. Tak wielki, że nie działają na niego żadne leki, nawet te najsilniejsze – wyjaśnia Iza.

Wiele osób nie wierzy, że to poważna choroba. Dziewczyna jest bowiem bardzo energiczna i uśmiechnięta, nawet gdy opowiada o trudnych dla siebie sprawach. – Bólu nie widać na zewnątrz i nie da się go nikomu udowodnić – mówi.

Iza ma za sobą już trzy operacje. Ulgę może przynieść usztywnienie chorego stawu, choć i to nie daje gwarancji całkowitego zniwelowania bólu. Dziewczyna zwraca uwagę na jeszcze jeden problem: – Choroba zaatakowała u mnie już obie nogi. Unieruchomienie ich sprawi, że będę musiała poruszać się na wózku inwalidzkim.

Przymusowy powrót

Iza musiała zmienić plany życiowe. – Ominęło mnie właściwie wszystko, co najpiękniejsze w okresie licealnym. Studniówka, spotkania ze znajomymi, wspólne imprezy. Powiedziałam sobie jednak, że przetrwam te dwa lata w szkole średniej, podleczę się, a po maturze wyjadę na wymarzone studia. – mówi.

Tak też się stało. Iza studiowała psychologię w Walii. Choroba sprawiła jednak, że musiała zrezygnować z nauki. – To była trochę naiwna decyzja, bo wyjechałam wiedząc, że grozi mi pogorszenie stanu zdrowia. Ale tak bardzo chciałam się tam uczyć – wzdycha.

W efekcie choroba szybko dała ponownie o sobie znać. Sytuację pogarszał fakt, że uczelnia znajdowała się na wzniesieniu, co sprawiało, że chore nogi były narażone na jeszcze większe obciążenie. Ostatecznie dziewczyna musiała wrócić do Polski. Nie traci jednak nadziei i od nowego roku akademickiego planuje studia w Kielcach. Nosi się też z zamiarem nauki w innym mieście, w trybie zaocznym.

Światełko w tunelu

Nadzieją napawa ją również fakt, że pojawiła się możliwość leczenia za granicą. – Moim światełkiem w tunelu jest klinika w Szwajcarii. Pracujący tam profesor Hintermann chce przeprowadzić operację, dzięki której będę miała szansę normalnie chodzić – mówi dziewczyna.

Stuprocentowej pewności sukcesu nie ma, ale Iza musi skorzystać z każdej możliwości, by w pełni wrócić do życia i oswobodzić się z więzienia, jakim są dla niej cztery ściany domu. Problemem jest jednak koszt kuracji. Na samą operację potrzeba sto tysięcy złotych plus koszty dojazdu i pobytu za granicą. Trzeba też pomyśleć o rehabilitacji. Na zabiegi refundowane przez NFZ musiałaby czekać pół roku, co w jej przypadku byłoby zupełnie bezsensowne.

O Izie nie zapomniała społeczność liceum, którego jest absolwentką. – „Śniadek” to szkoła, w której panuje świetna atmosfera. Zawsze mogłam liczyć tam na wsparcie i mogę nadal. Dyrektor, pani Bożena Potocka, już wcześniej oferowała nam pomoc. Po maturach prawdopodobnie będą tam organizowane dla mnie akcje charytatywne. Jestem zdumiona tym, że pomimo iż trzy lata spędziłam w zupełnej izolacji, to tyle osób angażuje się w to, by mi pomóc – kwituje Iza.

Piotr Wójcik

Osoby, które chciałyby wspomóc Izę Jaworską w walce o wyzdrowienie prosimy o dokonywanie wpłat na poniższe konto: Fundacja Wchodzę w To, ul. Batorego 36/25 43-100 Tychy, PL 89 1750 0012 0000 0000 2132 8995 Tytuł wpłaty: Izabela Jaworska 1/J