Zawyją syreny

To oczywiście tylko ćwiczenia. Co jednak zrobić, gdy zagrożenie będzie realne?

Kwestie takie reguluje Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2013 r. Dokument określa dwa podstawowe rodzaje alarmu: jego ogłoszenie i odwołanie. Alarm może zostać ogłoszony na dwa sposoby. Może być użyty akustyczny system alarmowy wytwarzający modulowany dźwięk syreny emitowany w okresie trzech minut. Praktycznym elementem są jednak również środki masowego przekazu, przez które podawana jest trzykrotnie zapowiedź słowna „Uwaga, Uwaga, Uwaga. Ogłaszam alarm”. Wówczas podaje się przyczynę i rodzaj alarmu. Alarm powietrzny może zostać odwołany analogicznie do jego ogłoszenia 3-minutowym dźwiękiem ciągłym lub poprzez media.

Niezwykle ważne jest zachowanie w trakcie zagrożenia. W przypadku ogłoszenia alarmu powietrznego należy się natychmiast ubrać i zabrać przydatne rzeczy, wyłączyć wszelkie media, pozamykać okna i drzwi, wygasić ogień w piecach oraz opuścić bardzo sprawnie budynek. Trzeba również sprawdzić, czy o alarmie powiadomieni są sąsiedzi i bezzwłocznie udać się do miejsc wyznaczonych, czyli miejsc ukrycia i do schronów lub schować się w pomieszczeniach piwnicznych. Jeżeli jesteśmy w budynku użyteczności publicznej powinniśmy go opuścić wyjściem ewakuacyjnym i podporządkować się poleceniom służb ratowniczych.

Należy działać szybko, sprawnie, ale również rozważnie i unikać paniki. Osoby znajdujące się poza domem powinny ponadto pomóc starszym, chorym, udać się do najbliższego schronu i stosować się do poleceń prowadzących akcję ratunkową. Kierujący pojazdami powinni zaparkować je tak, aby nie blokowały ulic, a Ci którzy nie dostali się do schronów skryć się w zagłębieniach terenu, bądź za trwałą osłoną.

A jak wyglądają statystyki dotyczące miejsc, w których możemy się schronić? Na terenie naszego województwa znajdują się łącznie 253 schrony, mogące pomieścić ok. 27 tysięcy osób. Warto podkreślić, ze w Kielcach schronów jest 138 dla ponad 13 tysięcy osób. Znajdują się one głównie w podpiwniczeniach budynków mieszkalnych. Powstawały one przeważnie od lat 50. do 70., a później były modernizowane. Właścicielami tych budowli są w większości wspólnoty mieszkaniowe, czy podmioty gospodarcze.