Już w najbliższą sobotę premiera "Zarazy"

Koronawirus jest już z nami od wielu miesięcy, w tym czasie wywrócił nasze życie prywatne i zawodowe do góry nogami. Maseczki na twarzy, praca zdalna, ograniczenia związane z odwiedzaniem miejsc rozrywki i ciągły stres o kolejne obostrzenia to nasza codzienność.

Przez stulecia Polska i inne kraje regularnie padały ofiarą epidemii chorób zakaźnych. Doświadczenie uczyło jednak narody, że każda zaraz się kiedyś kończy, a indywidualne spostrzeżenia pozostają na długo, stanowiąc niejednokrotnie inspirację dla artystów. Tak było z epidemią dżumy w algierskim Oranie, którą przybliżył Albert Camus. Powieść ta, a zarazem doświadczenia z pandemii koronawirusa, stały się dla  Uny Thorleifdottir inspiracją do stworzenia spektaklu „Zaraza”.

– Zainteresowałam się sztuką Alberta Camusa jeszcze przed pandemią, natomiast Covid-19 pokazał, że plaga to nie tylko choroba. To również problemy polityczne i społeczne, dlatego dla mnie jest to tym bardziej interesujące – mówi Una Thorleisdottir, reżyserka „Zarazy”.

– Pandemia koronawirusa jest zdecydowanie światowym doświadczeniem, ale różni się w zależności od krajów. Tutaj chodzi jednak o pytania: kim jesteśmy? Jak rozwiążemy te problemy i jak będziemy stawać przed nimi? Globalne, ale jednak indywidualne – dodaje reżyserka.

Na scenie zobaczymy m.in. Wojciecha Niemczyka. – Jest to próba spojrzenia na to, jak ludzie się zachowują lub mogą zachowywać w sytuacjach krytycznych, bez wyjścia, gdzie pojawia się poczucie bezradności. Wtedy – tak jak w naszych postaciach - już nie jest istotne kto kim jest, czym się zajmuje na co dzień, z jakiego środowiska się wywodzi, tylko co w obliczu takiej sytuacji ta osoba zrobi. Pojawia się również pytanie: czy też mamy prawo to oceniać? – mówi Wojciech Niemczyk, odtwórca roli Tarrou.

Na kieleckiej scenie dramatycznej w spektaklu „Zaraza” zobaczymy również Joannę Kasperek wcielającą się w rolę Rieux, Bartłomieja Cabaja w roli Ramberta, Andrzeja Platę jako Cottarda oraz Dawida Żłobinskiego w roli Granda.

O scenografię, kostiumy i światło zadbał Mirek Kaczmarek, a muzykę – Gisli Galdur Thorgeirsson.