Eucharystia buduje Kościół

Oto cały felieton:

"Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!

Uroczystość Przenajświętszego Ciała i Krwi Pańskiej skłania nas do refleksji nad istotą Eucharystii. Jan Paweł II w swej encyklice „Ecclesia de Eucharistia” stwierdza, że Kościół żyje z Eucharystii, a Ona buduje Kościół. Pragnienie Jezusa, by Jego żywe Ciało i Krew były obecne we wspólnocie Kościoła są nieustająco ważne i aktualne. Każda Eucharystia jest bowiem wołaniem Chrystusa: „Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię” (Mt 11, 28). On pokrzepia nasze siły duchowe, odnawia wewnętrznie i umacnia.

Eucharystia jest wielką tajemnicą wiary. Poniekąd była też tajemnicą dla pierwszych uczniów Chrystusa. Kiedy Jezus zaczął mówić o tym, że trzeba spożywać Jego Ciało wielu odeszło, zwątpiło, bo nie rozumiało tego przesłania. Katechezą dla nas jest to, co wydarzyło się w Wieczerniku, gdzie Bóg w Jezusie Chrystusie obmył apostołom nogi, następnie połamał chleb mówiąc: „To jest Ciało moje, które za was będzie wydane, to czyńcie na moją pamiątkę” (Łk 22, 19).

Eucharystię możemy odkrywać wraz z uczniami idącymi do Emaus. Oni rozmawiali z Jezusem Zmartwychwstałym, opowiadali Mu to, co się zdarzyło w Jerozolimie, ale poznali Go dopiero po łamaniu chleba (Łk 24,13-35). Eucharystia otwiera nam oczy na to, co jest najpiękniejsze w Kościele - na Jezusa Chrystusa Zmartwychwstałego, który dał samego siebie, żebyśmy mieli życie i to mieli je w obfitości.

Myślę, że Kościół w Polsce ma za co dziękować Bogu, bo Eucharystia sprawowana jest w kościołach naszych miast, miasteczek oraz wiosek w dni powszednie i niedzielę. Możemy słuchać Bożego Słowa i przyjmować Komunię Świętą. Jednak każde czasy, również nasze, mają różne stopnie trudności, niewiary, oziębłości, które ośmieliłem się nazwać pewną duchową anoreksją. Jesteśmy na Eucharystii, ale nie korzystamy z Niej i nie przystępujemy do Stołu Pańskiego. Do tego potrzebna jest bowiem duchowa dyspozycja i spojrzenie z perspektywy wiary. Jeśli kocham Jezusa, to dla Niego oczyszczam się w sakramencie pokuty i pojednania, pracuję nad sobą, tworzę dobre relacje z ludźmi. Pan Jezus zawsze zaprasza nas do budowania dobra, czegoś co służy nie tylko mnie, mojemu własnemu zadowoleniu, ale jest też darem dla innych. Uczestnictwo w Eucharystii mówi też o dojrzałości naszej wiary.

            Obowiązek uczestnictwa w Eucharystii wypływa z przykazania Bożego: „Pamiętaj, abyś dzień święty święcił”. Jan Paweł II w liście „Dies Domini” („Dzień Pański”), pisze, że nie wystarczy ładnie się ubrać, aby świętować, ale przypomina, że sercem chrześcijańskiego tygodnia jest niedzielna Msza święta. Przez analogię, można powiedzieć, że w zdrowym organizmie bije zdrowe serce pompujące krew. Takim sercem chrześcijaństwa jest Eucharystia, która daje nam duchową siłę i umocnienie. Na ziemi, jest to najważniejszy moment naszego zjednoczenia z Chrystusem.

Eucharystia nie jest nagrodą dla aniołów, ale jest pełnym miłości Bożym darem dla ludzi. Wszystko to, co nas ogranicza i powstrzymuje może być zniwelowane przez sakrament pokuty i pojednania oraz żal za grzechy, ponieważ - jak pisze Ojciec Święty Franciszek - Pan Bóg ciągle wychodzi do nas z darem miłosierdzia (por. Misericordiae vultus, 2). Chce, abyśmy przez przebaczenie odnajdywali drogę do tego, co jest najważniejsze – do czci Najświętszego Sakramentu, do Eucharystii, do odkrywania tej rzeczywistej obecności Jezusa Chrystusa w darze Białego Chleba. Szczęść Boże".

Poniżej wywiad radiowy z Księdzem Biskupem Janem Piotrowskim: