Episkopat: Środki ratunkowe powinny być przydzielane według kolejności przyjęć do szpitala

Zespół zwraca uwagę na to, że opieka zdrowotna powinna służyć całemu społeczeństwu, a ograniczone środki „nie powinny być przesuwane na korzyść partykularnych, bardzo drogich terapii”, a „społeczna solidarność zobowiązuje obywateli, czy też szerokie grupy pacjentów, do rezygnacji ze środków służących wyłącznie polepszeniu jakości życia, na rzecz środków potrzebnych pacjentom, których życie jest zagrożone”.

Biskupi przyznali, że „środki ratunkowe powinny być przydzielane chorym, dla których w ocenie pracowników służby zdrowia są one naprawdę konieczne dla ratowania ich życia i stosowane według kolejności, w jakiej ci pacjenci zostaną przyjęci w szpitalu”.

Jednocześnie Zespół dodał, że decyzje o przydzielaniu środków ratunkowych jedynie według kryteriów medycznych rodzą poważne zastrzeżenia etyczne. „Nie można odmówić środków ratunkowych pacjentowi będącemu w stanie klinicznej konieczności, czekając na pacjenta w cięższym stanie. Ponadto nie można z moralną pewnością porównywać stopnia zagrożenia pacjentów będących w poważnym stanie klinicznym i wyrokować dalszego przebiegu ich choroby. Nie można też akceptować jakiejkolwiek zwłoki w przydzieleniu tych środków w takich sytuacjach i w stanach pacjentów” – czytamy w stanowisku.

Biskupi podkreślają, że o tym, którym pacjentom zostaną przydzielone potrzebne środki medyczne „winna decydować kolejność ich przyjęcia do tego ośrodka, chyba że różnica w ich stanach ocenianych według kryteriów klinicznych jest ewidentna”.

Nieetyczne, zdaniem Zespołu, jest gromadzenie środków ratunkowych w jednym ośrodku, podczas gdy w innym, nieodległym pacjenci są w prawdziwej potrzebie. Jednocześnie Zespół podkreśla, że „środki ratunkowe nie muszą być przydzielane osobom, które według obiektywnej oceny kompetentnych lekarzy są w stanie kończącego się życia i nie można ich już uratować”.

Biskupi podkreślają też, że pacjent, który odstępuje niezbędny sprzęt drugiej osobie, zasługuje na najwyższy szacunek. „Decyzja ta winna być jednak podjęta przez osobę pełnoletnią, w sposób wolny, bez jakiegokolwiek przymusu i uszanowana przez pracowników służby zdrowia po uprzednim poinformowaniu pacjenta, że rezygnacja ze sprzętu prawdopodobnie spowoduje jego śmierć”.