Bóg działa w codzienności. Świadectwo Ady

Ada urodziła się w wierzącej i praktykującej rodzinie. Jak sama wspomina w jej domu odkąd pamięta była obecna modlitwa.

– Chodziłam razem z rodzicami do kościoła i wspólnie się modliliśmy, dlatego przystąpienie do Pierwszej Komunii Świętej oraz bierzmowania nie było z przymusu, cieszyłam się, że mogę rozwijać moją relację z Jezusem. W moim domu wiara była przekazywana z pokolenia na pokolenie, jestem moim rodzicom za to bardzo wdzięczna ­– mówi dziewczyna.

W życiu Ady miały miejsce wydarzenia, dzięki którym jej wiara stała się żywą relacją z Bogiem.

 – Najbardziej przełomowe okazało się być dołączenie do duszpasterstwa młodzieżowego. Drugim ważnym wydarzeniem były rekolekcje wspólnotowe. Dzięki nim spojrzałam na relację z Jezusem z innej perspektywy. Nie wiedziałam, że wiara może polegać na radości. Na rekolekcjach mogłam uczestniczyć w modlitwie wstawienniczej, która pomogła mi w zrozumieniu samej siebie i nastawieniu się na słuchanie Pana Boga – informuje.

– Byłam również animatorką młodzieży przystępującej do sakramentu bierzmowania, dzięki temu dostrzegłam w jaki sposób Bóg towarzyszy mi każdego dnia. Zauważyłam swoją przemianę, Jezus pomógł mi odnaleźć siebie i pokazał, którą drogą mam iść – dodaje.

Jak twierdzi Ada, modlitwa jest podstawą relacji z Bogiem. Traktuje ją jako rozmowę z przyjacielem.

– W ostatnim czasie spłynęło na mnie wiele obowiązków studenckich, nie umiałam sobie z nimi poradzić. Pewnego dnia poszłam na spotkanie wspólnoty akademickiej w Krakowie, jednak z lekkim dystansem i niechęcią. Mimo to podczas modlitwy zaufałam Bogu, usłyszałam słowa z Ewangelii według świętego Jana, „Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają , podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca”. Dzięki nim odzyskałam radość – informuje młoda studentka.

– Uważam, że najważniejszym krokiem jest słuchanie Pana Boga, szczerość oraz ufność względem Niego. W każdej relacji niezbędna jest współpraca, tak jak w przyjaźni, inicjatywa musi wypływać z obu stron – dodaje Ada.

Z Bożą pomocą i ogromnym zaangażowaniem, dziewczyna zmieniła postrzeganie siebie, zaczęła zauważać swoje piękno i wartość. Jak podkreśla jest to ciężka praca i nieustanny proces.

– Wcześniej bardzo siebie nie lubiłam, trudno było mi zrozumieć, że ktoś może mnie pokochać taką jaką jestem, nie umiałam zaakceptować swojej wrażliwości. Postanowiłam to zmienić. Dwa lata temu na rekolekcjach powiedziałam Panu Bogu, że chcę siebie pokochać. Teraz mogę stanąć przed lustrem i powiedzieć, że jestem piękną i wartościową córką Boga. Przemiana, która we mnie nastąpiła jest zauważalna również przez innych ludzi. Bliscy mówią mi, że stałam się pewniejsza siebie – mówi Ada.

Jak tłumaczy dziewczyna, ważne jest, aby spotkać życzliwych ludzi, którzy pokażą w jaki sposób można żyć w przyjaźni ze Stwórcą.

 ­– Oprócz rodziny, moją podporą w dążeniu do bliskości z Jezusem stał się ksiądz z mojej parafii prowadzący duszpasterstwo młodzieżowe oraz przyjaciele ze wspólnoty. Na co dzień pomagają mi słowa świętego Jana Pawła II oraz przykład życia Karoliny Kózkówny, którą odkryłam w trakcie pielgrzymki do Zabawy oraz święty Ignacy Loyola, patron mojej uczelni – mówi Ada.

Od czego zacząć?

– Osobom, które chcą zaprzyjaźnić się z Jezusem radzę pójść na Eucharystię i szczerze powiedzieć Mu, że chcą Go odnaleźć. Mnie pomogło dołączenie do wspólnoty młodzieżowej i kontakt z osobami poszukującymi Boga, ważne jest również przekonanie, że chce się zmiany w swoim życiu, a to z czasem zaowocuje – zapewnia Ada.,,,,,,,